Są konie, które z cofaniem nie mają najmniejszych problemów, ale są takie, które mają duże opory przed tym ruchem. W praktyce cofanie nie jest jedynie figurą w ujeżdżeniu czy w reiningu — jest to przede wszystkim ćwiczenie, które pomaga "uruchomić" u konia zad i wzmacnia jego mięśnie, pomaga sprawić, żeby koński pysk był "lekki". A także koń cofający jest łatwiejszy w obejściu — gdy trzeba go gdzieś "zaparkować" czy przesunąć.
Nauczyć konia cofania nie jest aż tak trudno, jak by się czasem mogło zdawać. Kwestię bezpieczeństwa i rozsądku pozostawiam już Wam (liczę, że się nie będziecie pchać z łapami do najbardziej nieokrzesanych i rozjuszonych ogierów w stajni "bo Rzekotka napisała...")
Sposobów na nauczenie konia cofania jest wiele. Jeden z nich, wymyślony przez Monty'ego Roberts'a uważam za najmniej praktyczny, bo wymaga tworzenia dość trudnych do wybudowania konstrukcji. Poniżej przedstawiam sposoby P/S/A—NHowskie ;)
Sposób 1: ustępowanie od jeża na piersi (stały nacisk)
Czuję, że należą się Wam wyjaśnienia ;) Otóż moja ręka pokazuje jak powinny być mniej więcej ułożone palce w jeżu. Natomiast moja noga obleczona w piżamę symbolizuje konia. I wszystko jasne.
Układamy palce jak do jeża, czyli wszystkie pięć palców trzymamy na sztorc w kierunku konia. Zaczynamy lekko dociskać palce i stopniowo zwiększamy nacisk. Jeżeli koń jest nieodpowiednio wyczulony i bardzo mocno napiera, można sobie dopomóc kopystką lub innym przedmiotem mocniejszym od naszych palców. Pamiętaj o stosowaniu faz: od lekkiego nacisku do coraz mocniejszego, możesz także działać impulsami.
Ten sposób ma przede wszystkim takie zalety — pomaga w prowadzeniu konia, uczy konia chodzenia do tyłu oszczędzając końską głowę. Nie mówiąc o kwestii szacunku do człowieka (wszelkie ustępowanie od nacisku wzmacnia u konia szacunek). Można to potem wykorzystać do nauki cofania z grzbietu.
Sposób 2: ustępowanie od bacika na piersi (impulsy)
Stajemy naprzeciwko konia. Linę trzymamy dość swobodnie wiszącą, w ręce trzymamy bacik/karota. Pukamy bacikiem w pierś konia i robimy to coraz mocniej — możemy dojść wręcz do momentu, w którym pukanie zamieni się w mocniejsze uderzenie. Większość koni bardzo szybko cofa na takie impulsy, jednak część może nie zrozumieć naszych intencji. Zdecydowanie lepiej jest zaczynać od "jeża", ale w swoim czasie możesz i tego nauczyć konia.
Sposób 3: ustępowanie od potrząsania liną impulsy
Stajemy naprzeciw konia w pewnej odległości. Zaczynamy leciutko huśtać linę i powoli zwiększamy intensywność tego ruchu. Koń w pewnym momencie może się cofnąć do tyłu i wtedy przestajemy używać liny. Wadą tego ćwiczenia jest to, że wiele koni tak długo stoi w miejscu, że człowiekowi zaczyna ręka odpadać... Dlatego ten sposób nauki jest raczej kontynuacją ustępowania od stałego nacisku na pierś.
Jeśli nauczymy cofać konia od ruchu liny, możemy to później wykorzystać w nauce cofania z grzbietu konia.
Sposób 4: ustępowanie od nacisku na nos stały nacisk
Koń powinien już mieć opanowany ruch do tyłu. Stajemy blisko naprzeciw konia, trzymamy linę tuż przy kantarku i ciągniemy stałym naciskiem w kierunku piersi konia / trzymamy rękę na końskim nosie i naciskamy. Puszczamy natychmiast gdy koń ustąpi i cofnie. Możemy sobie pomagać impulsami bacika na piersi lub jeżem od palców na piersi.
Później możemy wykonać to samo ćwiczenie używając wędzidła.
Ten sposób jest pomocny przy nauce cofania z grzbietu i przede wszystkim jest to świetne przygotowanie do jazdy na kantarku.
Sposób 5: cofanie z grzbietu od liny
Siedzimy na koniu, który już opanował cofanie z ziemi. Stajemy naprzeciwko barierki i zaczynamy potrząsać liną w taki sposób, by móc zawsze wzmocnić ten ruch. W chwili, gdy koń cofnie zaprzestajemy ruchu liny.
Sposób mało elegancki, ale skuteczny ;) Jednak, jak zwykle, koń musi być dość wyczulony. Nieodpowiednio przygotowany koń zareaguje albo ruchem do przodu, albo zadzieraniem głowy... albo i jednym i drugim.
Sposób 6: cofanie z grzbietu od kantarka
Stajemy naprzeciw barierki i rozpoczynamy nacisk na kantarek równo napinając obydwie wodze. Po opanowaniu tego ćwiczenia na kantarku możemy zacząć je wykonywać na wędzidle. Nie zapominaj o dodaniu innych pomocy: dosiadu i łydek. Szczególnie jest to przydatne przy pracy na wędzidle, wtedy koniowi łatwiej jest zrozumieć, kiedy ma ustąpić głową a kiedy całym ciałem.
Sposób 7: cofanie z grzbietu od dosiadu
Siedzimy na koniu na oklep. Stajemy naprzeciw barierki. Przenosimy ciężar do tyłu, nogi wysuwamy do przodu, prostujemy się, brzuch wciągamy i pulsacyjnie działamy udami w stronę łopatki konia. Większość koni, które są już wyczulone na to, co robi jeździec (np. przeszły przez siedem gier, właśnie skończyły Join—up) zacznie się cofać.
Sposób bardzo fajny, bo nie wymaga używania wodzy... i tak powinno być :)
Sposób 8: cofanie z grzbietu od bacika
Siedzimy na koniu naprzeciw barierki. Trzymamy dwa baty — w jednej i drugiej dłoni. Symetrycznie naciskamy nimi na pierś konia, możemy też uderzać pulsacyjnie. Koń umiejący cofać w tan sposób z ziemi szybko zareaguje, a po dłuższym treningu będzie cofał na lekkie wysunięcie obydwu batów do przodu. Można to połączyć z odpowiednio stosowanymi zwykłymi pomocami i w ten sposób koń szybko uczy się ustępować także od dosiadu, ciężaru i łydek.
Sposób 9: cofanie z grzbietu w stylu angielskim
Siedzimy na koniu z osobą pomagająca przed koniem. Blokujemy wodzami ruch do przodu, czyli lekko je napinamy wzmacniając kontakt. Przenosimy ciężar ciała do przodu, łydki cofamy i pulsacyjnie nimi działamy za popręgiem, bardziej z tyłu. Jeśli koń na to nie zareaguje, pomocnik popukuje konia bacikiem po piersi.
Sposób 10: cofanie z grzbietu od linki na piersi
Siedząc na koniu zarzucasz mu linkę na pierś. Po zatrzymaniu konia (ogłowie na końskiej głowie jak najbardziej być powinno) zaczynasz lekko ciągnąć za linkę i wzmacniasz nacisk aż koń się cofnie — wtedy odpuszczasz nacisk. Koń powinien wcześniej być przygotowany na to poprzez przećwiczenie z ziemi jeża.
•••••
Pamiętamy, by na początku nauki zaprzestawać wywierania presji dokładnie w chwili, gdy koń wykona jeden krok lub nawet tylko przeniesie ciężar do tyłu. Na samym początku nauki zawsze możemy odpuścić nacisk na konia w chwili, gdy przeniesie on ciężar na tylnie nogi — w ten sposób pokazujemy mu, że sama myśl o cofnięciu jest myślą słuszną.
Podczas cofania zaprzestawaj wykonywania ćwiczenia w takim momencie, aby koń zawsze był gotów cofnąć jeszcze o jeden krok. Tylko w ten sposób wyćwiczyć w koniu chęć do dalszego cofania.
Pamiętaj, że Twoim celem jest nauczyć konia takiej reakcji na Twoje pomoce, abyś nie musiała używać wodzy. Dlatego już od początku gdy pracujesz z grzbietu dodawaj pomoce dosiadu i łydek.
W trawersie koń porusza się przodem po śladzie przy ścianie ujeżdżalni, a zad przesunięty jest do środka. Koń zgięty jest w kierunku ruchu, 
Renwers jest takim samym chodem bocznym, jak trawers z tym, że koń porusza się zadem po śladzie, a przód jest przesunięty do wewnątrz ujeżdżalni. Pomoce do renwersu są identyczne z tymi używanymi przy trawersie, lecz muszą działać o wiele precyzyjniej, gdyż koniowi brakuje w renwersie oparcia o ścianę.