|
Zakup i utrzymanie konia
Powyższe wiąże się z następującymi zagadnieniami:
- określeniem zastosowań, sposobu wykorzystania konia,
- określeniem kosztów zakupu i utrzymania,
- oceną i właściwym wyborem zwierzęcia.
ZASTOSOWANIE
Realna ocena sposobu użytkowania konia wyznacza kryteria jego wyboru pod względem budowy i charakteru. Inne cechy są cenione u koni pociągowych, inne - u wierzchowych. Różne są także koszty utrzymania.
KOSZTY
Obecnie (2002/2003) posiadanie konia rekreacyjnego wiąże się z następującymi kwotami:
- zakup konia - ok. 3-6 tys. złotych.
- zakup sprzętu jeździeckiego: siodła, ogłowia, środków do pielęgnacji (razem: od kilkuset do kilku tysięcy złotych)
Do tego dochodzą koszty budowy lub adaptacji pomieszczenia na stajnię lub comiesięczna opłata za pensjonat (400-1200 zł).
Utrzymanie konia jest również rzeczą kosztowną, a także czasochłonną. Ktoś, kto nie może sobie pozwolić na poświęcenie koniowi co najmniej 1,5 godziny dziennie, powinien rozważyć kwestię wynajęcia kogoś do codziennych zabiegów przy koniu (czyszczenia skóry, czyszczenia kopyt, sprzątania stajni, karmienia i pojenia przynajmniej 3 razy dziennie, lonżowania).
Inne koszty to:
- odrobaczanie (co 2-3 miesiące),
- szczepienia przeciwtężcowe (raz do roku),
- szczepienia przeciw wściekliźnie (raz do roku),
- szczepienia przeciw grypie końskiej (zalecane),
- korekcja kopyt i/lub podkuwanie (co ok. 2 miesiące; kilkadziesiąt do kilkuset złotych).
Koszty podstawowego utrzymania (pasza, ściółka) to ok. 300 zł miesięcznie. Trzeba pamiętać, że każda interwencja weterynarza w razie choroby jest dość droga tym bardziej, że zwykle wiąże się z koniecznością dojazdu.
Ubezpieczenie na rok konia na wypadek śmierci lub kradzieży to konieczność opłacenia składki rzędu 5% jego wartości. Każde rozszerzenie ubezpieczenia (poważne urazy, kontuzje, choroby) to także ok. 5%.
WYBÓR
Ocenie poddaje się:
- budowę
- wygląd
- wiek i stan zdrowia
- charakter, nałogi
- wyszkolenie, (zalecana obserwacja jazdy dotychczasowego właściciela oraz własna "jazda próbna")
- ewentualnie: zgodność z wzorcem rasy.
Budowa konia jest jednym z najistotniejszych kryteriów. U koni do jazdy wierzchem ceni się:
- suchą, wyrazistą, wysoko noszoną głowę,
- prostą, mocno osadzoną na karku szyję, dobrze umięśnioną, ale nie grubą; niepożądana jest szyja jelenia, szyja łabędzia,
- mocny, elastyczny kark,
- dużą odległość między ganaszami
- prawidłowy zgryz, kompletne i zdrowe uzębienie,
- nieotłuszczone ciało,
- kłąb szeroki i wysoki, wyraźny, ale nie sterczący,
- klatka piersiowa dość (ale nie zanadto) szeroka i głęboka,
- grzbiet umięśniony, mocny, prosty; niepożądany jest grzbiet karpiowaty (krótki i wygięty w górę), czy łękowaty (nisko zagłębiony),
- zad szeroki, mocno umięśniony,
- kończyny silne, prawidłowego kształtu i ustawienia, o wyraźnie zarysowanych, nie obrzmiałych stawach i zdrowych kopytach odpowiedniej szerokości i właściwego kształtu,
- oczy i nozdrza bez wydzielin, nadmiernego zaczerwienienia,
- brak otarć skóry.
|
